découverte d' autre chose

Mouvements orangés observés
Emotions vues incarnées
Cristallisations douloureuses
Expériences internalisées
Impression d' infinité spatiale
Un cerveau encore irrencontré

pas d' escòla uèi

Una jornada particulièra que trabalhi pas per protestar: soi pas contenta del biais que me demandan de trabalhar. Son pas las anóncias del ministre que fan que las causas cambian, son los messatges que los tecnocrates donan a mos superiors que fan de pression sus ièu. Tota l' organizacion a l' entorn de la classa cambia.

18 oras de trabalh per setmana: es verai mas sem obligats de faire d' oras sup ( pagada de segur)
Fasèm un fum d' acamps per de projèctes personalizats que donan res perque après i a pas de seguit personalizat.
Fasèm d' acamps per rencontrar los parents ansioses, que se mesfisan de nautres, que creson pas la paraula del prof...
Sèm sovent a l'ostal: de mens en mens vrai: passam de temps a l' escòla ont podem pas trabalhar perque i a pas de plaça per o faire.

Urosament dins la classa, e mai foguèsson 30 o31 la relacion amb los dròlles es encara agradiva. Se pausan de questions e cal pas aver paur d' ajudar a trobar de responsas. La relacion pedagogica coma se ditz deu pas faire doblidar la relacion umana que dona enveja a cadun de faire quicòm amb l' autre.
Los "managers" de las ressorgas umanas o doblidèsson pas trabalhariam melhor benlèu.

se lavar quand fa caud

Cambiar la decoracion d' un ostal es un trabalh!! me soveni que lo primièr còp qu' ai comprés qu' un ostal se podiá redecorar regularament èri en Englatèrra e los estudiants pagavan en fach lo papièr de la cambra o la moqueta ...
A l' ostal de mos parents èrem totjorn dins la primièra installacion, donc i a pas de "tradicion" d' aquò dins la familha! ai pas la costuma.

Dempuèi lo 22 d' agost (me soi pas enganada de mes!) qualqu'un me torna far tot dins la sala de banh. Lo trabalh es plan fach, pas res a dire mas sèm lo14 de setembre e es pas encara acabat. Coma me ditz lo tipe" urosament que n' avètz una autra de sala de banh". Trabalha lo tipe, fa la jornada contunha: s' arresta pas per manjar. è vero! mas çò qu' aviá pas dich es que comença a 11oras e acaba a 15h se cal pas tròp crevar qué!
De mai quand se passa pas coma o a previst se'n va per calcular e torna lo lendeman en dire que va faire quicòm mai...

Urosament ai una fòrça terribla soi d' una paciéncia!!!!! e me l' acabarà ma sala de banh.

Cosina e gluten

Las vacanças son lo moment qu' ai lo temps de faire la cosina. Aqueste an èra necessari perque a la fin del mes de Junh faguèri la descobèrta que a revolucionat ma vida: Intoleréncia al GLUTEN.

Sulpic, ai pas tròp compres çò qu' implicava: en fach s' agís de pas manjar de blat, de civada, de segal, òrdi. Coma aquò sembla simple: mas de blat n' i a de pertot pr'amor de la farina e n' ia que s' amaga darrièr de mots que sabem pas que son dins la manjalha. Per exemple dextrose, arôme....
N' ia tanben dins las potingas coma lo doliprane o lo que me donava lo ferre qu' aviá fugit.
Dempuèi 2 meses, ai pres la costuma de legir totes los engredients d' un paquet abans de crompar que que siá.

Solide mangi pas mai de pan!!! alara ai crompat una maquina de pan e ai cambiat las farinas: peses, castanha, milh, ris, blat negre ( que malgrat lo nom a pas de gluten). Lo problèma es que fau un pan qu' es pas aerat, e òc es lo gluten que fa los traucs! qu' es pas aisit de manjar al cap de 4 jorns.

Puèi ai pensat a las botigas chinesas que trabalhan a partir del ris! alara aquí: la chauchavièlha!!!!
vendon e donc se servisson de sacassas de glutamate, me soi sentida agressada per la laissa. Ièu qu' aimi los nems, e los plats vietnamiens soi proïbida dels restaurants asiatics, acabats!!

Aqueste estiu me soi entaïnada a faire la cosina sensa gluten, que anirai pas manjar a la cantina, pecaire. E mai pensèssetz qu' es pas tan mal per ma santat cal pensar a l'organizacion cada ser per preparar lo recapte del jorn d' après!!

Amistat

Pareis que, per las femnas, l' amistat es importanta.. me demandi se la relacion amicala resistís a la distància geografica. Aquela que empacha de se veire regularament e donc que empacha de seguir l' evolucion de l' amic a flor e a mesura.
Quand res es pas escambiat dempuèi de setmanadas, te manca lo caminament lent e pregond de la soscadissa de l' autre. te pòdes pas adaptar docetament als vejaires novèls.
Alara lo rescontre que ven, demanda de temps per trobar lo bon comportament que respond a l' "èsser" novèl -en fach que coneisses pas- pasmens al cap d'un moment i arribas e puèi trapas lo biais per ne parlar. Veses arribar d' autres sicuts de preoccupacion, de questionaments que te son pas tant estrangièrs qu' aquò! Perque, e mai volguèssem èsser originals se pausam totes las meteissas questions: del temps que passa, del sens de la vida, e que volem faire ( capitar) dins nòstra vida.
Los anniversaris son de moments particulièrs ont aquestas questions arriban, e lo cambiament de detzena encara mai, 30, 40 e endevinhi que la seguida deu èsser parièr. Trapi interessant de n' èsser lo testimòni de qualqu'un que t 'es pròche.
Soi totjorn espantada per los que son capables de faire de viradas, de tirar los ensenhaments de lors accions, o non-accions per s' amelhorar e préner d'autras dirreccions se n' an de besonh. Fan fisança als companhons per seguir al nom de l' amistat.

ièr, ai tornat vista una amiga que fasiá longtemps qu' èra pas venguda, soi fòrça contenta de l' escambi e li fau fisança per trapar un camin "bastisseire" e me pòt far fisança per la seguir.

los collègas

las fins d' annadas escolaras son pesugas al nivèl emocional. Trabalhi amb de mond que se parlan pas dins l'annada e que règlan lor compte a la fin al moment de la preparacion de l'an que ven!
aquò's pesuc per ièu, que l'atmosfèra ven electrica e coma lo mond son alassats, los mots que se dison son macants en general.
ièu, pecaire, organizi la fèsta... ont es lo limit de l'ipocrisia?

las amigas

Una jornada que passèri amb d'amigas... aviái anticipat un plàser grand perque organizam una seança massatge, puèi discutida intima: qué una jornada d'ivèrn, charrar, beure de tè, manjar ensèms. Las femnas son totjorn las meteissas perque se coneissèm dempuèi longtremps e retrobam los sicuts que nos agrada de partejar.

Mas ièr! Qualqu'un convidèt una femna de mai. e La jornada se passèt pas coma esperada.... prenguèt la plaça tota, parlèt tot lo temps, escotant pas çò que podián dire las autras, pas ges interessadas per las aventuras ' intimas' de las autras. Degun sortiguèt plan, manquèt quicòm, un plàser, lo ronron dels còps passats.

aquò mostra los limits dels grops que se renovèla pas, mas nautras ne sèm pas encara aquí!

rasims e Max Roqueta

veni de reçaupre lo CD 'rasims de luna' qu'aviái crompat fa longtemps, enfin abans las vacanças grandas d'estiu, l'an passat que!
es l'espectacle que se faguèt per l'omenatge a Max Roqueta a l'opera de Montpelhièr ont poguèri pas anar. ça que là, aguèri de ressons plan positius.
veja-aquí que l'autre jorn lo factor me portèt lo CD!
es un regal: d'unes morcèu musicals m'an agradats. solide que per l'aurelha es mai confortable çò que coneis ja, reconeguèri la votz de JF Tisner, mai que mai los tèxtes de Còstasolana e del bon de la nuòch. ja son meravelhoses e aquí son legits per R Pecot: es gaireben lo sòmi que se realiza. Quang legís, es la materializasion del sentiment esprovat al moment de la lectura. los tèxtes te prenon una dimension!

se compren que los espectators sortiguèron encantats perque lo CD capita de retrobar l'ambient magic d'un espectacle 'en live'

souvenir du mois d'Aout

déborder, déborder, déborder
des moments reposants
ensemble, presque inconnus
et pourtant de la souplesse
des relations serpentines

détente et don
laissez-aller
facilité avec les autres
partage, sourire, nourriture

offrir, abondance
table accueillante
choix de picorer
choix de déguster

l'orgulh

aquò es quicòm de gerir son ego: los bodistas dison qu'es res, que sèm un tudèu conectat a las energias que passan dins l'univèrs e doncas avèm pas de se sentir nafrat de l'ego puèi qu'existís pas!
ça que là, soi occidentala e mon individualitat s'es desenvolopada. Alara me cal puslèu aprene a lo manténer a la bona distància dels eveniments e de mon biais de viure auestes eveniments.
Es pas aisit, pensi totjorn que me cal èsser a la "nautor", mas soi ièu que mestregi la pagèla de la perfeccion e donc i arribi pas jamai: pas cap de satisfaccion! lo cal viure. Soi a pensar que i aviá melhor de faire e me disi pas jamai qu'ai fach lo melhor que podiái faire!
Soi dins l'incapacitat de mesurar çò que fau quand fau quicòm: dempuèi lo començament de Setembre ensagi de me téner a mas idèas de çò que me doni a far, me demanda un temps! e vesi plan qu' ai pas mai temps de faire çò que m'egrada fòrça es de legir e de passar de temps amb los amics per charrar.
L'escomesa per ièu, es de resistir a l'apèl del libre e de contunhar a trabalhar.

revirada.....que de questions!

a Rodés, soi anada escotar dos escrivans que presentavan la literatura policièra de lenga occitana. Aquí descobriguèri lo "polar miegterranenc". per lo presentar parlèron d'Izzo, de Montalbán e del sicilian Camilleri.

l'autre jorn a la mediatèca trapèri un roman publicat "rivages noirs" La Lune de Papier.
Una causa me tafura es la demarcha de la revirada. I a un avertiment a la debuta que explica lo biais de faire: los personatges utilizan tres biaisses de parlar diferents, italian "oficial", sicilian, e italian sicilianizat. Cossí revirar aquò?
La resulta es qu'ai legit un libre que d'unes personatges parlavan un francés que se compren pas. en consequéncia lo personatge sembla fadat, pas acabat, pas fisable dins son ròtle de policièr capable de decodar de chifras.
èra pas agradiu de legir una lenga que s'assumís pas. Me fa pena d'entendre pas pro italian per legir en VO.

soi becasson!

soi enrodada de mond que son d'adultas "hp" a naut potencial, valent a dire que son mai intelligents que los autres. amb aqueste mond, es interessant de partejar de discutidas perque sabon argumentar e formular lor pensada, me demandan de faire parièr perqu'an totjorn de questions per comprene melhor. aquò demanda d'aver las idèas pro claras.

ça que là me fa pas venir mai intelligent se o soi pas.

alara ai inventat lo "syndrome du becasson" aquestas personas an besonh, de còps, de viure normalament e pòdon pas viure tot lo temps amb d'autres que lor semblan. an besonh d'un becasson que garda los pès plan enrasigats, que gerís la vida de cada jorn, e que los fa rire de per lor inoncéncia.

revendiqui mon costat becasson, e la manca de ma reflexion.

cantar

canti a la corala e ai passat la dimenjada a Someires a trabalhar las particions. 4 oras de cant lo dissabte, e 6 oras lo dimenge. de trabalhar d'una tira fa plan veire los progresses, arribi de me representar lo camin fach.
lo dissabte avèm festejar la preséncia d'una persona dempuèi 40 ans! 40 ans que canta amb aqueste grop, es un pauc coma la memèoria de la corala.

lo concèrt es previst pel dissabte e lo dimenge 24 e 25 d'Abril. sèm totes a escotar lo CD de trabalh per plan possedir l'òbra: es de classic: una messa de Haydn. un mond que coneissi pas, mas me cultivi e canti e fau de progresses dins lo bufar qu'es pas d'impro.

Invictus e après?

la freg m'a paralizada, escrivi pas regularament: en fach trabalhi e soi pas totjorn a l'ostal. la vesina l'autre jorn m'a dich que trobava qu'èri pas jamai aquí!


enfin es pas d'aquò que vòli parlar mas del film de clint Eastwood: Invictus.
doas oradas ad'espectacle supèrbe, de rugbí plan filmat, e Morgam Freeman presidencial( pòdi pas dire imperial saique!). Eastwood trabalha coma o sap faire, valent a dire que jòga amb las emocions e se capitam de nos i abandonar es crevant! a la fin ne podiái pas mai de plorinejar, de téner lo mocador, pecaire!
Las idèas lo trompan pas a n aqueste òme, compren lèu l'enjòc d'aquesta copa de 95. mas lo film ditz pas la polimica que i aguèt a l'entorn de las partidas. mas l'union que se fa es totjorn un moment esmovent.
soi a legir las memòrias de André Brink, autor sud african e afrikaaner, que conta aqueste episòdi tanben en dire que l'ambient especial durèt qualques setmanadas mas amorcèt pas las dificultats. Cita la paraula del capitani a la fin de la partida e ditz que es demorada plan famosa.
Lo meteis sentiment d'apartenéncia a la nacion sudafricana reapareguèt per la copa de 2007 que se debanava aquí en França e que ganhèron.
Per la copa de Foot qu'arriba , los articles del magazine "time" parlan del negòci que s'installan a l'entorn de l'estadi grand, es pas lo meteis sentiment d'egalitat de la populacion del païs : van querre las femnas dins los townships per las prostituir dins los barris encara "blancs" e te parlan de progrés!

la freg

Totes nos parlan d'aquò: lo temps que fa, la nèu qu'empacha de circular, l'economia que s'arresta...
Divendres, a Montpelhièr, esperàvem que tombe, la vegèrem un pauc mas fasiá 2 grases alara teniá pas pelsòl.
Se ne sem plan sortits, pas de problèma, of!

e ben , a França 3 las regionalas lo ser, lo presentator/jornalista èra decebut d'aver pas vista la nèu suls teulats de la vila... que ne dire? de tant d'absurditat!