découverte d' autre chose

Mouvements orangés observés
Emotions vues incarnées
Cristallisations douloureuses
Expériences internalisées
Impression d' infinité spatiale
Un cerveau encore irrencontré

pas d' escòla uèi

Una jornada particulièra que trabalhi pas per protestar: soi pas contenta del biais que me demandan de trabalhar. Son pas las anóncias del ministre que fan que las causas cambian, son los messatges que los tecnocrates donan a mos superiors que fan de pression sus ièu. Tota l' organizacion a l' entorn de la classa cambia.

18 oras de trabalh per setmana: es verai mas sem obligats de faire d' oras sup ( pagada de segur)
Fasèm un fum d' acamps per de projèctes personalizats que donan res perque après i a pas de seguit personalizat.
Fasèm d' acamps per rencontrar los parents ansioses, que se mesfisan de nautres, que creson pas la paraula del prof...
Sèm sovent a l'ostal: de mens en mens vrai: passam de temps a l' escòla ont podem pas trabalhar perque i a pas de plaça per o faire.

Urosament dins la classa, e mai foguèsson 30 o31 la relacion amb los dròlles es encara agradiva. Se pausan de questions e cal pas aver paur d' ajudar a trobar de responsas. La relacion pedagogica coma se ditz deu pas faire doblidar la relacion umana que dona enveja a cadun de faire quicòm amb l' autre.
Los "managers" de las ressorgas umanas o doblidèsson pas trabalhariam melhor benlèu.

se lavar quand fa caud

Cambiar la decoracion d' un ostal es un trabalh!! me soveni que lo primièr còp qu' ai comprés qu' un ostal se podiá redecorar regularament èri en Englatèrra e los estudiants pagavan en fach lo papièr de la cambra o la moqueta ...
A l' ostal de mos parents èrem totjorn dins la primièra installacion, donc i a pas de "tradicion" d' aquò dins la familha! ai pas la costuma.

Dempuèi lo 22 d' agost (me soi pas enganada de mes!) qualqu'un me torna far tot dins la sala de banh. Lo trabalh es plan fach, pas res a dire mas sèm lo14 de setembre e es pas encara acabat. Coma me ditz lo tipe" urosament que n' avètz una autra de sala de banh". Trabalha lo tipe, fa la jornada contunha: s' arresta pas per manjar. è vero! mas çò qu' aviá pas dich es que comença a 11oras e acaba a 15h se cal pas tròp crevar qué!
De mai quand se passa pas coma o a previst se'n va per calcular e torna lo lendeman en dire que va faire quicòm mai...

Urosament ai una fòrça terribla soi d' una paciéncia!!!!! e me l' acabarà ma sala de banh.

Cosina e gluten

Las vacanças son lo moment qu' ai lo temps de faire la cosina. Aqueste an èra necessari perque a la fin del mes de Junh faguèri la descobèrta que a revolucionat ma vida: Intoleréncia al GLUTEN.

Sulpic, ai pas tròp compres çò qu' implicava: en fach s' agís de pas manjar de blat, de civada, de segal, òrdi. Coma aquò sembla simple: mas de blat n' i a de pertot pr'amor de la farina e n' ia que s' amaga darrièr de mots que sabem pas que son dins la manjalha. Per exemple dextrose, arôme....
N' ia tanben dins las potingas coma lo doliprane o lo que me donava lo ferre qu' aviá fugit.
Dempuèi 2 meses, ai pres la costuma de legir totes los engredients d' un paquet abans de crompar que que siá.

Solide mangi pas mai de pan!!! alara ai crompat una maquina de pan e ai cambiat las farinas: peses, castanha, milh, ris, blat negre ( que malgrat lo nom a pas de gluten). Lo problèma es que fau un pan qu' es pas aerat, e òc es lo gluten que fa los traucs! qu' es pas aisit de manjar al cap de 4 jorns.

Puèi ai pensat a las botigas chinesas que trabalhan a partir del ris! alara aquí: la chauchavièlha!!!!
vendon e donc se servisson de sacassas de glutamate, me soi sentida agressada per la laissa. Ièu qu' aimi los nems, e los plats vietnamiens soi proïbida dels restaurants asiatics, acabats!!

Aqueste estiu me soi entaïnada a faire la cosina sensa gluten, que anirai pas manjar a la cantina, pecaire. E mai pensèssetz qu' es pas tan mal per ma santat cal pensar a l'organizacion cada ser per preparar lo recapte del jorn d' après!!

Amistat

Pareis que, per las femnas, l' amistat es importanta.. me demandi se la relacion amicala resistís a la distància geografica. Aquela que empacha de se veire regularament e donc que empacha de seguir l' evolucion de l' amic a flor e a mesura.
Quand res es pas escambiat dempuèi de setmanadas, te manca lo caminament lent e pregond de la soscadissa de l' autre. te pòdes pas adaptar docetament als vejaires novèls.
Alara lo rescontre que ven, demanda de temps per trobar lo bon comportament que respond a l' "èsser" novèl -en fach que coneisses pas- pasmens al cap d'un moment i arribas e puèi trapas lo biais per ne parlar. Veses arribar d' autres sicuts de preoccupacion, de questionaments que te son pas tant estrangièrs qu' aquò! Perque, e mai volguèssem èsser originals se pausam totes las meteissas questions: del temps que passa, del sens de la vida, e que volem faire ( capitar) dins nòstra vida.
Los anniversaris son de moments particulièrs ont aquestas questions arriban, e lo cambiament de detzena encara mai, 30, 40 e endevinhi que la seguida deu èsser parièr. Trapi interessant de n' èsser lo testimòni de qualqu'un que t 'es pròche.
Soi totjorn espantada per los que son capables de faire de viradas, de tirar los ensenhaments de lors accions, o non-accions per s' amelhorar e préner d'autras dirreccions se n' an de besonh. Fan fisança als companhons per seguir al nom de l' amistat.

ièr, ai tornat vista una amiga que fasiá longtemps qu' èra pas venguda, soi fòrça contenta de l' escambi e li fau fisança per trapar un camin "bastisseire" e me pòt far fisança per la seguir.

los collègas

las fins d' annadas escolaras son pesugas al nivèl emocional. Trabalhi amb de mond que se parlan pas dins l'annada e que règlan lor compte a la fin al moment de la preparacion de l'an que ven!
aquò's pesuc per ièu, que l'atmosfèra ven electrica e coma lo mond son alassats, los mots que se dison son macants en general.
ièu, pecaire, organizi la fèsta... ont es lo limit de l'ipocrisia?