las amigas

Una jornada que passèri amb d'amigas... aviái anticipat un plàser grand perque organizam una seança massatge, puèi discutida intima: qué una jornada d'ivèrn, charrar, beure de tè, manjar ensèms. Las femnas son totjorn las meteissas perque se coneissèm dempuèi longtremps e retrobam los sicuts que nos agrada de partejar.

Mas ièr! Qualqu'un convidèt una femna de mai. e La jornada se passèt pas coma esperada.... prenguèt la plaça tota, parlèt tot lo temps, escotant pas çò que podián dire las autras, pas ges interessadas per las aventuras ' intimas' de las autras. Degun sortiguèt plan, manquèt quicòm, un plàser, lo ronron dels còps passats.

aquò mostra los limits dels grops que se renovèla pas, mas nautras ne sèm pas encara aquí!

rasims e Max Roqueta

veni de reçaupre lo CD 'rasims de luna' qu'aviái crompat fa longtemps, enfin abans las vacanças grandas d'estiu, l'an passat que!
es l'espectacle que se faguèt per l'omenatge a Max Roqueta a l'opera de Montpelhièr ont poguèri pas anar. ça que là, aguèri de ressons plan positius.
veja-aquí que l'autre jorn lo factor me portèt lo CD!
es un regal: d'unes morcèu musicals m'an agradats. solide que per l'aurelha es mai confortable çò que coneis ja, reconeguèri la votz de JF Tisner, mai que mai los tèxtes de Còstasolana e del bon de la nuòch. ja son meravelhoses e aquí son legits per R Pecot: es gaireben lo sòmi que se realiza. Quang legís, es la materializasion del sentiment esprovat al moment de la lectura. los tèxtes te prenon una dimension!

se compren que los espectators sortiguèron encantats perque lo CD capita de retrobar l'ambient magic d'un espectacle 'en live'

souvenir du mois d'Aout

déborder, déborder, déborder
des moments reposants
ensemble, presque inconnus
et pourtant de la souplesse
des relations serpentines

détente et don
laissez-aller
facilité avec les autres
partage, sourire, nourriture

offrir, abondance
table accueillante
choix de picorer
choix de déguster

l'orgulh

aquò es quicòm de gerir son ego: los bodistas dison qu'es res, que sèm un tudèu conectat a las energias que passan dins l'univèrs e doncas avèm pas de se sentir nafrat de l'ego puèi qu'existís pas!
ça que là, soi occidentala e mon individualitat s'es desenvolopada. Alara me cal puslèu aprene a lo manténer a la bona distància dels eveniments e de mon biais de viure auestes eveniments.
Es pas aisit, pensi totjorn que me cal èsser a la "nautor", mas soi ièu que mestregi la pagèla de la perfeccion e donc i arribi pas jamai: pas cap de satisfaccion! lo cal viure. Soi a pensar que i aviá melhor de faire e me disi pas jamai qu'ai fach lo melhor que podiái faire!
Soi dins l'incapacitat de mesurar çò que fau quand fau quicòm: dempuèi lo començament de Setembre ensagi de me téner a mas idèas de çò que me doni a far, me demanda un temps! e vesi plan qu' ai pas mai temps de faire çò que m'egrada fòrça es de legir e de passar de temps amb los amics per charrar.
L'escomesa per ièu, es de resistir a l'apèl del libre e de contunhar a trabalhar.

revirada.....que de questions!

a Rodés, soi anada escotar dos escrivans que presentavan la literatura policièra de lenga occitana. Aquí descobriguèri lo "polar miegterranenc". per lo presentar parlèron d'Izzo, de Montalbán e del sicilian Camilleri.

l'autre jorn a la mediatèca trapèri un roman publicat "rivages noirs" La Lune de Papier.
Una causa me tafura es la demarcha de la revirada. I a un avertiment a la debuta que explica lo biais de faire: los personatges utilizan tres biaisses de parlar diferents, italian "oficial", sicilian, e italian sicilianizat. Cossí revirar aquò?
La resulta es qu'ai legit un libre que d'unes personatges parlavan un francés que se compren pas. en consequéncia lo personatge sembla fadat, pas acabat, pas fisable dins son ròtle de policièr capable de decodar de chifras.
èra pas agradiu de legir una lenga que s'assumís pas. Me fa pena d'entendre pas pro italian per legir en VO.

soi becasson!

soi enrodada de mond que son d'adultas "hp" a naut potencial, valent a dire que son mai intelligents que los autres. amb aqueste mond, es interessant de partejar de discutidas perque sabon argumentar e formular lor pensada, me demandan de faire parièr perqu'an totjorn de questions per comprene melhor. aquò demanda d'aver las idèas pro claras.

ça que là me fa pas venir mai intelligent se o soi pas.

alara ai inventat lo "syndrome du becasson" aquestas personas an besonh, de còps, de viure normalament e pòdon pas viure tot lo temps amb d'autres que lor semblan. an besonh d'un becasson que garda los pès plan enrasigats, que gerís la vida de cada jorn, e que los fa rire de per lor inoncéncia.

revendiqui mon costat becasson, e la manca de ma reflexion.

cantar

canti a la corala e ai passat la dimenjada a Someires a trabalhar las particions. 4 oras de cant lo dissabte, e 6 oras lo dimenge. de trabalhar d'una tira fa plan veire los progresses, arribi de me representar lo camin fach.
lo dissabte avèm festejar la preséncia d'una persona dempuèi 40 ans! 40 ans que canta amb aqueste grop, es un pauc coma la memèoria de la corala.

lo concèrt es previst pel dissabte e lo dimenge 24 e 25 d'Abril. sèm totes a escotar lo CD de trabalh per plan possedir l'òbra: es de classic: una messa de Haydn. un mond que coneissi pas, mas me cultivi e canti e fau de progresses dins lo bufar qu'es pas d'impro.

Invictus e après?

la freg m'a paralizada, escrivi pas regularament: en fach trabalhi e soi pas totjorn a l'ostal. la vesina l'autre jorn m'a dich que trobava qu'èri pas jamai aquí!


enfin es pas d'aquò que vòli parlar mas del film de clint Eastwood: Invictus.
doas oradas ad'espectacle supèrbe, de rugbí plan filmat, e Morgam Freeman presidencial( pòdi pas dire imperial saique!). Eastwood trabalha coma o sap faire, valent a dire que jòga amb las emocions e se capitam de nos i abandonar es crevant! a la fin ne podiái pas mai de plorinejar, de téner lo mocador, pecaire!
Las idèas lo trompan pas a n aqueste òme, compren lèu l'enjòc d'aquesta copa de 95. mas lo film ditz pas la polimica que i aguèt a l'entorn de las partidas. mas l'union que se fa es totjorn un moment esmovent.
soi a legir las memòrias de André Brink, autor sud african e afrikaaner, que conta aqueste episòdi tanben en dire que l'ambient especial durèt qualques setmanadas mas amorcèt pas las dificultats. Cita la paraula del capitani a la fin de la partida e ditz que es demorada plan famosa.
Lo meteis sentiment d'apartenéncia a la nacion sudafricana reapareguèt per la copa de 2007 que se debanava aquí en França e que ganhèron.
Per la copa de Foot qu'arriba , los articles del magazine "time" parlan del negòci que s'installan a l'entorn de l'estadi grand, es pas lo meteis sentiment d'egalitat de la populacion del païs : van querre las femnas dins los townships per las prostituir dins los barris encara "blancs" e te parlan de progrés!

la freg

Totes nos parlan d'aquò: lo temps que fa, la nèu qu'empacha de circular, l'economia que s'arresta...
Divendres, a Montpelhièr, esperàvem que tombe, la vegèrem un pauc mas fasiá 2 grases alara teniá pas pelsòl.
Se ne sem plan sortits, pas de problèma, of!

e ben , a França 3 las regionalas lo ser, lo presentator/jornalista èra decebut d'aver pas vista la nèu suls teulats de la vila... que ne dire? de tant d'absurditat!

Bona annada

una annada de mai , 2010. 10 ans que son passats ja , aquò me fa soscar quand vesi los enfants que grandisson o quand pensi a mon experiéncia professionala me disi que lo temps passa.

Pas res de nòu dins lo mond mas cambiar d'annada es un moment privilegiat per i pensar.

Cada annada me fa pensar als profs de la fac que parlan d'una teoria passada e que dison " fa un detzenat d'ans" dempuèi lo temps que o dison fa un quarantenat d'ans. ai totjorn pensat que se reperavan pas plan dins lo temps, e que se vesián pas venir vièlhs.

Vau a la corala lo diluns de ser, aquí parièr los cantaires se mainan pas que la votz se met a belar perque lor mancan de muscles per sosténer lo buf. n' ia qu'an la costuma de cantar coma solista e que comprenon pas perque an perdut aqueste privilègi.
compreni plan qu'es malaisit de o faire, en fach mòstra la dificultat de cadun a se veire coma los autres los veson. Soi pas segura que siá una question d'objectivitat, mas plan de se veire dins un grop qu'es pas tendre tanpauc. Alara sosqui al biais de demorar umila e de plan gardar ma plaça, e tanben d'explicar a mon ego qu'a pas de se sentir macat, al contrari.
solide que pensi que val melhor èsser excellent dins la vida. Sabi ben que i arribi pas... fau mon trabalh del melhor que pòdi.