Nadal

Nadal fèsta comerciala, crompar de presents, manjar que te còsta.....
N'ia que pensan qu'es pas un moment agradiu, qu'es arteficial!!!!! Aquò lor agrada pas de retrobar los cosins e los autres.

Compreni pas, Nadal es una fèsta qu'es çò que ne fasèm. Te cal totjorn un moment per rescontrar la familha. sovent cal esperar un enterrament! O alara cal inventar una escasença familiala per se trapar, coma festejar los 60 ans de maridatge del papet e de la mamet. Nadal es una escasença que sèm segur que totes trabalham pas ( perdon als que trabalhan aqueste jorn! e coratge), una escasença per rescontrar la familha. un intermèda que permet de veire de mond que benlèu suportam pas tròp mas que son de "nautres".
Los presents an de valor non pas aquesta dels preses mas de la causida de l'objècte. Nadal sembla çò que sèm e çò que fasèm de nòstra familha. La familha la devem bastir perqu'es ela que nos fonda dins lo sens o al contre. Sèm pas res, s'existís pas. Agachem nos quand perdem qualqu'un: nos manca e regretam d'aver pas...abans!

Bona fèsta de Nadal a totes

debattre

Hier, j'ai participé à une réunion de travail. avec ma naïveté, je croyais que c'était une organisation d'un événement particulier. Car une réunion de travail doit être efficace, rentable puis que c'est un moment où tout le monde se réunit.

J'ai appris aussi que c'est un moment de reflexion collective pendant lequel les idées sont échangées et qui permet d'employer l'expression"avancer sur une question". D'ailleurs, c'est difficile de savoir ce que ça veut dire si on ne l'expérimente pas. qu'es aquò avancer? Mettre les idées sur la table et voir si elles sont tenables, défendables. C'est entendre et comprendre celles des autres, les confronter aux siennes. En faire naître d'autres de cette confrontation. Ce n'est pas écouter quelqu'un qui a raison et qui donnerait une leçon, un cours... Ce n'est pas rentrer dans le débat tort/raison. je pensais que dans ces conditions là de discussion j'ai tort par définition car je n'ai pas d'argument pour convaincre.
aujourd'hui je comprends que échanger c'est expliquer ce que l'on pense à ce moment -là, entendre ce que pense l'autre et trouver une attitude qui puisse correspondre au terrain d'entente trouvé.
Cela rend un couple d'amis ou d'amoureux riche de communication quand il doit échanger et trouver le terrain d'entente pour survivre. cela évite de tomber dans le confort donné par les idées partagées qui finalement nous empêchent de nous remettre en question.

tu t'en vas....

je crains de m'éloigner
l'indifférence qui guette
libido qui vegette
je veux te regarder

tu me repousses
tes loisirs, tes lectures, tes amies,
tout se fait sans moi
ton sommeil où je ne suis pas
tes pensées que tu ne partages pas

l'attention aux petites choses matérielles
l'écoute intellectuelle
les râleries sur des habitudes de célibataire
des détails qui ne suffisent pas pour un amour

un amour qui est en panne
panne de trop de sérieux
panne de fantaisie, de légèreté...
remettre de la vie, des couleurs
les photos en noir et blanc
donnent de la classe
nous rendent graves
c'est beau aussi!

j'ai su l'écrire
tu pars ou est ce moi qui glisse
sans le voir?

tête du bonheur

"Tu as la tête du bonheur" quel beau compliment! Mon sourire s'est fait encore plus éblouissant si c'était possible.
alors je me suis regardée à l'interieur et j'ai conclu qu'effectivement, j'étais à ma place. Je vis avec la et les personnes qui me conviennent autour de moi, je fais mon travail très sérieusement, je suis en bonne santé, je rencontre des gens sympathiques à qui j'apparais comme sympathique aussi.

bref, je ne désire pas quelque chose de particulier. Les boudhistes parlent d'abscence de désir dans le bonheur, je comprends aujourd'hui que ce n'est pas, par désintérêt mais bien parce que l'accomplissement des désirs est fait. que désirer d'autre?
Je suis heureuse....

la corala

cantar, fin finala ai decidit de i anar. i vau cada diluns de ser a la corala. enfin una que ia de mai vièlhs e de "joves" coma ièu!!!
bufar amb lo ventre, montar fins al sol dennaut qu'es pas aisit que justament ne demanda de buf sequenon me fau petar la còrda. Mèfi lo lendeman n'ai besonh per parlar al trabalh.
se pòt cantar de cançons dins aquesta corala cantan la "messe en ut " de mozart bondiu que i compreni pas grand causa, qu'es naut, qu'es crebant!

mas tres oradas a faire circular lo buf dins lo còs es agradiu......
alara uèi me soi entrainada amb lo cd que m'an balhat ailà, bo!!!!!!!! pòdi pas mai parlar apres ièu que I love charrar so much!!!!!!

ajuda

quand vòli ajudar qualqu'un ensagi de faire de causas a sa plaça per que recupere de temps per faire quicòm mai. Es un biais de faire. aquò pausa lo problèma que l'autre vei pas que fau un esfòrç. aquestas causas son a faire donc que siá l'un o l'autre.... fa pas res. çò qu'es plan es que son pas mai a faire. ièu, me trapi amb d'autras tacas que me revenon ara, que l'autre fa de mens en mens e ièu de mai en mai!!!

L'autre se'n va regularament e quora torna pensi que li farà plàser de trapar l'ostal netejat, recaptat.
finalament, l'autre torna dins un ostal preste a recebre de convidats e pensa qu'es considerat coma aquel que ven en visita. Mas es totjorn son ostal, remarca a votz nauta que ia de polsa endacòm. ièu o preni coma se foguèsse un repròchi.
resulta romegui de mai en mai, me preni per "cosette".

çò qu'ai comprés, e que trapi mai grèu es qu'es un biais de metre l'autre a l'escart e perque pas defòra. Se sentís coma un visitaire, qualqu'un de pas de l'ostal. A pas mai de plaça, es de mens en mens son ostal a el tanben. Tot çò que se voliá ajuda, facilitacion de la vida per l'autre fin finala engimbra un sentiment de rejet.
Lo camin me mena pas ont voliái!!!!!!!

Sandrine, Sabine 2 femnas de 40 ans.

per se sentir liura cal resistir a las demandas, es impensable de pensar que vivi per faire plàser a qualqu'un. vòli viure per ièu.
vos parlarai pas del rescontre d'arser que la resulta, e la sortida definitiva d'un jogaire adverse o dison tot. mas bon, podem bufar un pauc perque aurián pogut.... ssh pas de marrida lenga!

divendres a la tele an passat lo documentari que Sandrine Bonnaire faguèt per parlar de sa sòrre. Es malauta de la tèsta( psycho infantilité..una seguida qu'ai pas retenguda talament fa complicat) pòt pas viure soleta. La question de la realizatitz es lo ròtle de l'internament e las potingas que t'ensucan que te fan regressar puslèu que t'ajudar a melhorar la vida en aprenent un comportament acceptable dins la societat.
A trabalhat plan, pas de lagremas de l'espectator, d'intellectualitat, un rescontre respectuós per tot lo mond e mai pels educators que trabalhan dins aqquesta pichòta estructura. emocion retenguda e mai quand la sòrre Sabine plora de se tornar veire dins lo film de vacanças que faguèron fa un detzenat d'annadas. La garganta que se sarra, a pensar que de mond vivon de causas crudelas, que cal acceptar per poder viure.
per dormir aprés es un pauc complicat que te met dins un ambient particulier, que te fa pausar questions sul sens de la vida...

rugbí

tot lo mond esperava aqueste divendres de ser, trefosissiam davant la tele per mirar los jogaires portaires de la cultura del sud-oest( coma an dich)...... aquesta recuperada per frança se cresem lo discors del president de la republica! cultura d'argent , d'eficacitat, de rentabilitat
Donc i èri, ièu tanben, a tubar per las narras quand ai vist que las balas resquilhavan de las mans, que los argentins las raubavan, que trapavan pas las sortidas... enfin que èran una còla que mancavan tot. domatge!
l'interés del public tombarà....
l'espòrt es aquò, contrariament a una emission de telerealitat, la fin es totjorn una suspresa.

se parlar

sembla aisit de parlar al mond, li sorire, galejar e subretot d'abordar pas de subjèctes tròp serioses perqu'engimbren pas de garolhas e mai pichòtas.
aital, totes te dison que sès simpatic(a)! la question es de saupre se te coneisson vertadièrament.
Vòli pas dire que la garolha es necessària, per tota relacion amicala o amorosa o de trabalh. ça que là, se cal dire las causas talas coma las pensam, de còps explicitar los actes que fasèm. l'autre compren pas totjorn l'objectiu que ia darrièr.
nos demanda tanben d'èsser capable de se pausar la question per saupre perque fasèm quicòm e de trapar la bona rason que de còps que ia, la responsa nos es defavorabla. Mòstra que s'enganam dins nòstras pensadas, dins nòstras accions. La fiertat personala , te pren aquò sul morre, fa pas tròp plàser....
es pas grèu, perque l'autra te trapa encara melhor d'aver lo coratge de reconeisser de causas aital. te fa melhor fisança quora li dises que sus un sicut tos limits son tocats e que bolegarà pas .
ièu trapi que aquò dona un sens a la vida... se parlar "pour de vrai"

un vent du diable

aquò's lo títol d'un roman policièr de Arthur Upfield. Es interessant perque l'inspector es metis blanc e aborigen. Per resòlver los crimis li cal utilizar las competéncias "occidentalas" e l'apròchi aborigen de la natura. La capacitat d'escotar la natura, e mai de l'espepissar li permeton de trapar de causas qu'ajudan las deduccions.
Upfield a un biais de nos o faire partejar en nos explicant per que comprengam melhor, un biais tanben de discriure la natura, los paisatges desertics que nos mòstra que s'i passan de causas.....

serias d'enquistas interessantas que te pòdes pas pausar de lo legir.

de nòvas 2

fin de vacanças, volontat de las estirar encara un pauc, alara cal trapar d' enganas. aquí d'idèas n'ai plen: per exemple lo libre que debes acabar absoludament abans de dintrar, lo filme que te cal veire, los amics qu'as pas vistes dempuèi tant de temps....que te sabi mai...
alara èri ocuppada a faire tot aquò per me faire creire coma los enfants que las vacanças son pas encara acabada. o cresi? vai t'en saupre!!

vòlon pas partir....

arser, un parelh d'amics que son venguts a l'ostal manquèron de partir pas.
après una serada simpatica a charrar, dedins que la nebla èra tombada i se vesiá pas tròp : los acompanhi a la pòrta se disem adieu.
al moment que dintravi , me maini qu'ai pas ausit l'auto. a travers los arbres agachi tot en me disent que soi a espinchar mentre que son a s'embrassar e que soi indiscreta.
alara i torni( indiscrecion assumida) e aqui sortís de la veitura e a ma question un pauc inquieta, un pauc risolièra me respond que lo motor vòl pas s'alucar.

ièu romantica cresiái ja a una istòria dins la veitura.....
patatras, problèma mecanica que l'òme a degut farfolhar....

lo nebodet

se ten solet quilhat, fa pas longtemps. aviá besonh de téner las joguinas de las doas mans per las espepissar melhor. la motivacion èra reala!
encara un exemple que per capitar e avançar cal de vertadièras rasons e non pas de 'pseudo' besonhs.

Aqueste pichon es tranquille qu'es pas de dire. se fa pas ausir, plora pas, sap jogar solet en se parlant que nautres i comprenem pas res! contunha d'aimar de dansar un pauc a la 'Elvis'.

per el es la fin de las vacanças a la mar, es tornat a l'ostal de sa 'nounou' plan contenta de lo tornar veire.

la fille coupée en deux

chabrol, un 15 aout, du temps allez! on se decide. 2heures de plongée dans une société bizarre. je ne connais pas grand chose au cinema, mais ce film fait parler , commenter. quel comportement nous perturbe le plus? une phrase à retenir: la mère parle à sa fille:" ce que tu vas dire doit être difficile à dire que tu n'aies pas pu le dire à ta mère avant". ( ce ne sont pas les mots exacts mais presque).
une jeune qui rentre dans un système qui va la bouffer, decadence, manipulation...
notre monde quoi!!!

de nòvas

un quinzenat de jorns sens picar. vacanças que l'esperit se pausa, pr'aquò contunhi de veire los mails que son en vacanças tanben. tan melhor .
n'ai aprofiechat pasmens per levar lo papièr de las parets que datava de qualque trentas annadas. per metre de pintura o de crepi d'interior: ia totjorn de suspresas per l'amator per exemple la paret que se micalha a flor e a mesura e lo plafond que se revela poirit: tròp es tròp. me cal de volontat per contunhar de creire que tot serà preste abans la fin de las vacanças, òi te cresi!
me caldrà demandar d'ajuda a un pro per saupre çò que pòdi faire.
Pasmens aqueste ostal meu pren de mai en mai de gaubi e i me sentissi plan d'i viure dedins.

poesia e lenga

Una jornada a Lodeva a escotar de poetas legir o explicar la lor òbra los pès dins l'aiga o dins de patios privats. Bona limonada.
una pensada poetica, una escritura plurilenga per los qu'escrivon en ebrèu o en arab. aquí la remarca tomba e e pas relevada per degun qu'en fach comprenon pas çò que dison.
Un marocan trabalha amb lo reviraire, un israelian se fa passar per un palestinian per èsser publicat dins son païs. La lenga s'es convidada, e los franceses pensan que son dins un pais que ia pas de mond bilingues.

Una mirga perseguida per un cat se refugís dins un trauquet. a un moment ausís un gos que jaupa, alara se pensa que lo cat a degut partir puèi que ia lo cat. naseja e tomba sul cat que li sorís.
la mirga li demanda coma a fach per imitar lo gos, lo cat respond que se farà totjorn prene se pensa pas dins un cadre multilenga!!!!

estiu

moments de vacanças
temps per manejar l'ostal
escobas dins lo jardin, per escampar las fuèlhas dins un revolum ventós
oradas per ausir las paraulas agradivas e plan dichas de la ràdio
passejadas a la platja, al mercat dins la vila toristica
jornadas, estirada sul cadieral defòra
legidas estivalas per pausar la clòsca.

cantar

ai ausit de polidas causas a Rodez. De mond que fan de causas artisticas, qu'i trabalhan fòrça.
Los que me fan lenga son los que cantan, que fan aquò gaireben d'aise. Totes m'an fach venir las lagremas...
ièu tanben voldriái cantar ma votz. quicòm qu'es embarrat dedins e que demanda de mai en mai a sortir. ai comprés que lo ventron amaga, empacha aquesta causa de sortir, protegís quicòm.

ai pas jamai capitat de perdre lo ventre, es totjorn estat grasolhet aquí.

vent.

Qu'es aquò! de vent, ventàs que bufa, de quin costat que siá.. n'ia totjorn un per s'i metre.
s'estirar sus la sabla es desagradiu, se sentís pas sus la pèl la calor que caufa, que fa destibar los muscles.
Qu'es aquò! ont a passat l'estiu?
los toristas se'n van, las carrièras son pas plenas de mond, ia pas l'ambient vacancièr necessari per las apreciar plan.

anem! zo! totes a rodez!

l'estiu per faire la fèsta...per l'Occitan e la cultura ia la causida :al ras de la mar un fum de causas son prepausadas per que los toristas trapen d'ocupacions.
los occitans se dobrisson als autres perqu'ajan pas tròp paur: aital a Besièrs per fèsta d'oc, arser anèri passejar sus las alèas per escotar 'du Bartas' un grop que coneissiái pas. suspresa de veire al mitan sus l'empont Laurenç Cavalier. aqueste solet o acompanhat estimi plan çò que canta.
Dansar al son de sa votz e de l'acordeon, foguèron maites a se sarrar per partejar una dansa.
degun partiguèt pas quand daissèt la plaça a 'Lo còr de la plana'. avem pas tròp l'escasença de los ausir que son a Marselha, quin plàser per las aurelhas!!!!!!

a escotar las doas còlas cantar e faire dansar de mond que son pas occitan.....istas, me soi pensat que benlèu trapam lo succès dins la coneissença populària qu'aquestes ensajan de transmetre d'un biais que se pòsca estimar a l'ora d'ara. Tre que lo mond percebon un sens, una autenticitat son lestes a apreciar quicòm quina que siá la lenga.
soi contenta de coneisser d'artistas aital.

D'unes los traparem a rodez la setmana que ven... Anem zo! totes a rodez!

of! es acabat!

Les Bienveillantes: Jonhatan Littell, 894 paginas.
aquò's lo libre que faguèt parlar tot lo mond dempuèi qu'a agut lo prèmi a la fin de l'annada passada.

m'a calgut 2 meses per lo legir, non pas per la longor mas perque me caliá faire de pausas e tornar prene lo buf.
L'eròi a un doctorat en drech, ven d'acabar al moment que la guèrra comença entre Alemanha e Euròpa. Es membre del partit nacional- e se fa engatjar dins la SS. tot lo long del libre mòstra la dificultat de faire trabalhar lo mond dins lo meteis sens e mai amb l'ambicion qu'èra pel melhor pel pòple. L'administracion vòl gardar son independéncia, cada cap tan pichòt coma que siá cerca lo poder que pòt aver. son trabalh es de contrarotlar, faire passar los messatges entre las categorias administrativas.
Aquò lo mena sul front russe, que li permet de faire lo retrach de l'òme-soldat que espèra lo combat per s'ocupar, o qu'es a se demandar quora la mòrt passarà lo prene. deliris, desesperança, vam per combatre, totas las actituds i son. per el, una bala dins lo suquet per s'estavanir e èsser salvat e remandar a Berlin coma nafrat de guèrra, per ganhar la medalha de l'eròi!
Solide que se preocupa de l'eliminacion dels enemics del regime: los comunistas, los tziganas, los omosexuals e los josius.
la tòca èra de faire trabalhar los òmes abans que los tuèsson. Los faire partir de las vilas per las purificar, los parcar en esperant que los metòds eficaces per los eliminar foguèsson trapats!
ditz la dificultat qu'aguèron per acostumar los soldats a tirar, e lo temps que perdián.
l'oror aquí sortís de l'associacion que fa entre lo paisatge de la forest tras que polida e la mòrt sistematizada del òmes e de las femnas, que paures d'eles sabián pas ont anvan.
Cada còp qu'arriba de nos prene e nos faire dintrar dins lo sistèma e sos problèmas d'organizacions, fa seguir lo passatge per de scenas tarriblas per nos ramentar çò que faguèron contre l'umanitat.
L'istòria es mesclada amb la sieuna: la maire maridada amb un francés, lo paire membre del partit desaparegut aital, e la bessona que n'es amorós al punt que pòt pas aimar las femnas e que supòrta sonque las relacions sexualas amb los òmes. Per aquò se deu amagar.
La fin se sarra, Alemanha demòra arroinada, la foliá es de pertot, los enfants abandonats son venguts salvatges, violents que sabon pas çò qu'es lo mal e lo ben. lo paisatge e las vilas destrusidas de cap en cima, la populacion sola atalentida o mòrta. Los oficièrs a ensajar de fugir per gardar un poder pichòt, reconversion per d'unes, incompreneson per d'autres.
Lo futur serà possible perque fa del pais una taula rasa, verge de tot.
Parièr per son istòria, contunha perque fa desapareisser los que coneisson sos limits e sa foliá.

vaquí per un libre que pensi que o cal legir, que parla de çò qu'es l'umanitat e la condicion umana. las forças e la fragilitat e los limits de l'òme. Benlèu que doblidi de causas que pòdon pareisser importantas...

aisina

enfin lo novèl ordenator es arribat... me ne cal de temps per decidir de crompar una aisina practica, aviada, que prepausa un accès a la tela de bona qualitat. a l'escasença, ai descobèrt de noms coma 'ethernet', ( s'ai fach una deca ortografica, m'enaurarai dins lo cèl).
dempuèi ièr, me passegi sus la tela, compreni ara la metafòra de surf, que l'aviadesa es tras que confortabla.

aquò me dona enveja d'escriure mai sovent que la connexion se fa pas esperar, o vòls aquí l'as...
alara a pro lèu abans que me n'ane a Rodez per "estivada"

uoe de Nimes

cada an, fa ja uèch ans, vau a l'universitat d'estiu de Nimes. es un endrech de reflexions, de discutidas.
i trapam de gents que se vesem un còp l'an, fa plàser de se rescontrar, de rire, e tanben dansar ensèms. aqueste es la botelha plena, lo vuège es que son totjorn los meteisses, que ia pas de novèls. alara la soscadissa vira en redond, entre personas que se contredison parièr talament se coneisson.
la question màger de l'estiu ara, cossí motivar lo mond a venir escotar de conferéncias mentre que son las vacanças?
benlèu que quora la valor trabalh serà a la mòda, la culpabilitat de se pausar emplenarà las escòlas...
pasmens la cultura e lo plàser d'ausir los neurònes trabalhar deurián èsser sufisent per desplaçar lo mond
sabem que lo còst es una marrida rason, perque n'avem totjorn per anar luènh en vacanças!

alara bonas vacanças e a l'universitat venenta.

mela

perqu'es curiosa a crompat un d'amelie nothomb per veire Çò qu'èra!

aimi plan aqueste biais de se cultivar Mela, me fa plaser d'èsser ton amiga.

humanité contre horreur

une impression n'attend pas: lire un livre d'une seule traite me plonge dans une ambiance qui m'alourdit. j'ai lu Acide sulfurique d'amelie Nothomb, en y repensant c'est une reponse à 'les bienveillantes ' que je lis toujours mais a`petites doses.
L'heroïne nous montre qu'ëtre plein de notre humanité et non pas égoïste, nous aide à vivre.
L'autre héroïne nous montre que se remplir c'est toujours à l' aide de quelqu'un d'autre, voire par amour... mais c'est toujours pour soi (sans que ce soit de l'égoïsme)
L'évolution se fait en rapport avec les autres dans le but d'être plein.

être plein, opposé à être vide: sais-je ce que Ça veut dire? en vrai...

que dalle!

Dimècres en fin d'après-dinnada, dintri dins l'ofici de torisme(endrech estranh per una conferéncia dobèrta a totes mentre que sus la pòrta lo panèl disiá: barrat per causa de parladissa....)
ièu, soi dintrada: ai vist primièr Florian Vernet e l'ai ausit tanben.
veniá presentar lo libre sus las expressions francesas que venon de l'occitan.
de descobèrtas, per ièu genialas! i soi pas demorada longtemps, que lo tren m'esperava pas, mas ai aprés un fum de causas.
un exemple: l'avoir dans le baba: la vava es le vagin.
dins un diccionari etimologic: de baba, gâteau car ce mot polonais a aussi le sens de 'vieille femme', d'où l'idée générale de rondeurs.
pas brica la pena de commentari, una sola causa de dire mai: coitatz vos de comprar aqueste libre.
Que dalle! Quand l'argot parle occitan IEO edicions març 2007

los libres e ièu

Mela me fa passar una cadena bloguèsca:
4 libres de joinessa
pensavi que me soveniái pas: òc
Martine e la seria a la platja, a l'escòla, a la bòria....
lo princilhon en francés: primièra experiéncia de concentracion a ne doblidar lo demai a l'entorn.
Fantômette e lo club dels 5.
ça que là pas de remembres que me faguèsse donar aquestes libres a mon nebodet quand serà mai grandet.

4 escrivans que legirai encara
André Brink que legissi dempuèi d'annadas(1987), afrikaaner que sosquèt al sens de la creacion après l'apartheid. qué donar a legir?
Toni Morrison, americana que sosca a la plaça dels negres dins los estats units. reflexion sus l'identitat e se pèrdia.
Max Roqueta, perque "m'a aprés a veire" a l'entorn de ièu. e me congosti a legir sa pròsa poetica.
Amelie Nothomb pels deliris qu'es capable de caupre dins la clòsca.

4 escrivans que legirai pas mai
puslèu que i anirai de recuolon
Le clezio qu'es tròp complicat per ièu
Vautrin qu'ai de mal de m'i interssar.
d'autres que lor nom me ditz pas res que valga
Vergonha!!!! per la descriminacion de noms.

4 libres sus una isla desèrta
Vèrd paradís; Un instant dans le vent A. Brink; En attendant les barbares de J M Coetzee; Psychanalyse des contes de fées Bruno bettelheim

4 libres que m'espèran
la segonda mitat des Bienveillantes, la plega de l'an de l'IEO, e los autres que me faràn un cluc.

per acabar es segur qu'aurai doblidar quicòm, mas aquestes los pòrti amb ièu.

me cal jogar

oi!oi!oi!
me tana la Mela perqu'escriguèsse son daquòs suls libres....
m'i cal soscar per faire la tria e i metre los vertadiers, aimi talamemt legir ...
i pensarai la jornada e respondrai.

'arrivage' d'écrivains

A Montpelhier, es la dimenjada dels escrivans: son totes assetats los uns a costat desl autres, lor nom pegat endessús o endejós, amagat darrièr de molons de libres que deu baissar a flor e a mesura que la jornada avança. Son dins de gàbias dobèrtas e lo mond passejan davant.
quin trabalh! que cal saber legir de galís! lo títol del libre, lo nom del tipe, e la cara. Los uèlhs van e venon sens jamai s'arrestar sus pas res! Cossí far autrament?
Que pòt pensar lo tipe, assetat darrier los libres? Una jornada dins la calorassa del plan de la comèdia, dins la polsa, dins lo revolum montpelhierenc: es crebat sonque d'i pensar.
Espèra lo legeire que va venir quérre una dedicaça que n'aurà pas res a fotre tre que serà tornat a l'ostal. Agacha las braves gents que s'arrestan pas, que lo veson quitament pas.
Se sentir solet en soscant a la derision del rescontre? orgulh macat d'èsser pas reconegut?
Pòdon sentir çò que vòlon, lo legeire o sauprà pas.
ièu, pòdi totjorn pantaissar a un rescontre original, es pas l'endrech. Legissi.
es benlèu aquí lo rescontre vertadièr, dins lo libre.

Bon anniversari

lo 28 de mai!! aquest'an li pòdi pas desirar un anniversari. Alara ièr, i soi anada sus la pèira... 'aquí ont s'arresta lo camin' darnièrs mots del tèxt qu'a escrich per el e sa femna.
2 ans jorn per jorn( dison los medias) l'un e l'autre se son retrobats.
Mas nautres li parlam pas mai.
un mes e mièg fa ja, viri pas pus lo cap en passant davant l'ostal de retirada, arresti de pensar a una idèa me disent qu'aquò m'i caldrà dire. Mas de temps en quora pensi a-n-el.
rescontre tardiu, pensaments, umor comun. passejadas long de l'estanh, paraulas occitanas quand l'ausidor li desfautava. istòrias dels parents sièu, subretot lo paire e lo sògre: de modèls...per la dreitura.
lo dòl se fa plan planeta, pensatz d'i èsser preparat puèi qu'èra vièlh! e ben non...m'agradava d'anar manjaquejar un fruch confit o un chocolat. de li prestar un libre...
tot aquò, es pas mai possible.
92 ans bon anniversari papi.

un divendres per mes

fa qualques meses ara, que participi a un escambi suls libres legits. ia pas res de professional! se passa dins una librariá, qu'apèla aquò 'prête- moi ton livre'. m'avisi que a flor e a mesura tot lo mond pren la paraula, gausa parlar, que los tèxtes son mens escriches e que cadun vira a l'entorn del meteis subjècte. aital se fasèm una idèa mai precisa sus eles, al mens comprenem qu'aqueste sicut es important per eles.
Los sorires escambiats son de mai en mai dobèrts.
e Los libres interessants, dins l'actualitat...
ça que là ia quicòm que truca es que ia de mens en mens d'òmes dins aquestes rescontres! aquò s'apren al tipe de rescontre? a la manca d'intelectualitat? als subjèctes abordats?
ièu, me geina que se n'anen totes perque vendrà un luòc 'forra-borra' de femnum embarrat sus se, que parlarà totjorn parièr sens vertadièr rescontre!

atelier d'écriture

Se canta que cante
un aucelon dins un arbre
agacha nòstra planeta.

Se picoreja que picorege
los mainatges venon d'espertinar
traparà plan una micalha.

S'escota qu'escote
los òmes fan petar la cançon
jos l'arbre, sabon de quin país venon.

Se piuta que piute
jos la fuèlha beu una goteta
del vin que raja de la fèsta.

Se vòla que vòle
es ora de tornar partir
s'empòrta la cançon novèla.

ièu, l'ai gardada la pluma
per escriure la cançon.

les autres

veni de legir en francés d'Alice Ferney 'les autres'. Ditz de mots sus çò que sentissem, e sabem ja!
parla de la consciéncia de çò que sem. çò que pensan los autres de çò que sem. parla de l'inadequacion entre lor agach e nòstra idèa. Fa referéncia a totes los gèstes e signes exteriors que son de messatges interpretats mas nautres, que sem concernits, i avem pas accès. tot aquò es una sorga de "misunderstanding". Mostra tanben la dificultat de recebre la critica e d'ausir simpletament çò que los autres pensan de nautres.

Aquesta soscadissa es facha amb lo pretèxt d'un jòc de societat que los amics e la familha i jògan per un anniversari. los ligams son espepissats, las reflexions de cada personatge donadas per plan mostrar lo decalatge.

Ai passat de moments agradius a legir aquò.

6 de mai

silenci! que fa longtemps qu'ai pas res escrich.
soi anada votar coma un fum de mond, ai assistit pel primièr còp a la dobertura de las envolopas en fin de jornada. me semblèt long, alara soi tornada a la tele coma un fum de mond, a 8 oras ai vist lo president coma un fum de mond...

dins la region lo vent contunha de bufar coma ièr...pas res a cambiat...

es pas perque es lo nòstre...

los nenets son polits, non lo nenet que veni de me n'ocupar es fòrça polit, risolièr, pas ploraire, grandet per son atge, plan vestit, escota plan quand una li parla... canta tanben, li agrada de dançar ... chuca lo botelhon e comença de manjar: aima melhor lo sucrat...
enfin, aurètz comprés que soi estada conquisa per un pichonet de 6 meses....
mas MEFI! pas tròp saique que ai agut temps de faire pas res. me soi quitament pas repausada, que la nuèch que creses de dormir, gemega qu'a perdut lo d'aquòs dins la boca. te li o cal tornar metre.Fa lo penequet, tu as pas temps que te cal aprofiechar per lavar l'ostal.

tot aquò per dire que los dròlles pas per ièu, vòli pas passar lo diplòma "nounou agrée"
urosament ai pogut legir un pauc, ne vos parlarai lèu.

...coma un soc

la lassièra me pausa question vertadièrament... me tomba dessús fisicament. d'un biais diferent:siá l'esquina me ten pas mai, siá las cambas me dòlon, siá los uèlhs prusisson de tant que me los cal barrar. Fan mai que parpelejar, los pòdi pas gardar dubèrts. un signe de mai qu'aviái pas remarcat ièu, mas que los autres me dison la cara que se tanca, pas cap de sonrire, fau las ussas.
Tot per me rendre desagradiva, perdi lo sens de l'umor e ai pas enveja de parlar.
Descripcion un pauc tecnica que me rassegura en dire que son pas de cracas. Solament las questions demòran que trapi aquò pas tròp normal. Pensi que ai pas de rasons valablas, que la canha que me pesa es un signe de fenhantisa, de fugida de trabalh.
Aquí l'analisi s'arresta. pòdi pas pensar mai luènh. Viri en redond sens trapar una idèa de sortida.
Vòli sortir d'aquò, coma....d'un biais fisic sufís pas que dormissi.....

lo ritme

lo ritme... nos va parlar de musica, super.
ben, non! lo ritme del sòm. Dempuèi qualques jorns soi crebada, o sabi perque pòdi pas bolegar nimai me levar. me mancava d'oradas de sòm ( es per aquò qu'ai pas escrich). La question se pausa per ièu regularament: ont trapar l'energia , perque dormir tant? cossí fan las autras? entre l'ostal, los enfants, lo trabalh, las sortidas, las passejadas, los amics, la lectura. ai pas lo temps per tot aquò! Fin finala es un problèma de temps e de tombar pas malauta. va piano, va sano!! oc! mas fa pas res.

alara!

dificultat d'escriure regularament. quina tòca? fidelizar los legeires? lo blog es per exprimir de pensadas mieunas pas per pescar de public. ai pas de bonas rasons...es aital

ont son las sabatas?

Per rencontrar lo mond, per faire çò que deves far te cal saber çò que pensas, çò que vòls dire: es a dire te cal abitar ton tèu. se de non as l'impression d'èsser treva e qu'es pas vertadièrament tu que los autres i parlan.
Pel moment es aquò que sentisses, enfin val mai dire que sentissi pas pus res, soi una maquina menada automaticament. soi a córrer après lo temps, que vesi que soi tardièra per tot, e que ai temps de res far. quitament de dormir pas que me desrevelhi la nuòch per doas oradas plenas.
ai agut lo temps (aquí òc!) de soscar.
Ai trapat qu'èri pas dins çò que soi a faire, dire, trabalhar. Soi preocupada d'un biais josterranh, que dins la jornada ai pas l'impression de i pensar, pel biais de viure a l'ostal, per la mòrt anonciada del papeta e lo biais de gerir dels autres, per lo vielhum, la malautiá.
aquò fa que l'esperit es a quicòm mai.
Fin finala, la soscadissa camina e mon trabalh fa la pauseta...

i a una expression per aquò: être à côté de ses pompes.
Baste que demòre drecha dins mas bòtas!!!!

identitat?

Un ministèri de l'identitat nacionala e de l'imigracion!!! Quana empega!! capiti pas de compréner çò que vòl dire.
La caldrà definir aquesta identitat, perque cresem d'aver la meteissa definicion... te cresi! o sabem que las valors, las cal interrogar regularament per saupre se convenon totjorn a la realitat...
A un moment que fasèm la crida dissabte! tomba plan ! que cal pas que dobliden d'apartenenças culturalas e linguisticas...
Quina idèa aqueste ministèri! val mai d'actes dins la realitat que non pas d'anóncias calugas teoricas per pescar un electorat...

Motiver

ai ja dich que, de còps ne fau de causas. çò que me fa i metre es lo"me cal". quand me pensi qu'ai pas la causida es aital se cal faire. Lo sens del dever sus que que siá, aquí pas ges de questions sus mon enveja, pas ges de trantalh i vau. Solide me manca de vam donca me cal rusar e lo faire montar d'un biais artificial e vaquí es partit! Anem! òc!.....

Aquò me creba perque me demanda dos còps mai d'energia, son de accions qu'a la fin de la jornada ne pòdi pas mai. ai los uèlhs que venon mai escurs sus la parpela del dejós, e compreni pas pus çò qu'ausissi.

es aital que fonccioni ,es aquò que vòli cambiar. me cal trapar un autre mejan de me botar un còp de pè al cuol... (solide que marcha pas perque fas pas beure un ase que vòl pas)

engatjament.

quand disi als amics que ai començat un blog, la remarca primièra:" arribas d'escriure regularament?"
dison lor suspresa de veire aquò, e dison lor dobte de me veire contunhar sul long tèrme.

Amb lo sorire, respondi que òc! sabon pas que tot çò qu'ai dins lo cap m'empacha de faire quicòm mai. Que vira talament que pensi sonque a-n-aquò.
Alara lo blog es un biais de o sortir de mon cap, de o faire legir als autres es benlèu pas mai a ièu.
Un jornal intim sufís pas, perque demòra desperièu, e me far cabuçar dins lo nonrés.
Avetz comprés que ne vòli naisser d'aqueste nonrés! ai pensat que lo blog m'ajudariá a o faire.

La pression

Ai decidit de faire tombar totes los trabucs que m'empachan de trabalhar coma voldriái. La perfeccion es una empacha gròssa, te lèva l'enveja de començar quicòm puèique serà pas jamai perfièch.
Pensi que me cal agradar a tot lo mond, que devon èsser contents de çò que fau e aital m'aimaràn( a la gròssa de segur). lo refús absolut de decebre los autres, aquò me fa dintrar dins de consideracions que s'acaban pas jamai.
çò mai complicat es qu' es pas dins la tòca de faire plàser a mon "ego", es pas dins una corsa a ausir los compliments dels autres per ièu, es realament per facilitar la vida dels autres, per los rendre mai "uroses".
Es aquí que me soi embarrada soleta dins una vision falsa dels rapòrts als autres, qu'espèran pas tant de ièu, qu'an pas besonh de ièu per capitar lor vida.
Pel trabalh, trabalhar ensèms es que cadun faga sa part pichona o mai gròssa, que la FAGA!!!

Al mens acceptèssi de m'engatjar pas, seriá mai simple: demorariái dins una bofiga. e basta!
Mas pòdi pas daissar faire de causas sens cap reaccion, i a de causas que podem pas acceptar dins nòstra vida. Baste qu'aquesta motivacion siá pron fòrta per me faire avançar!

sentimentalisme

Quand lo vent de nòrd bufa, m'asseca los pòts e tanben los uèlhs. Aquò me dòl, e subretot los uèlhs que pòrti de lentilhas. Ai trapat un biais!!!!

Lo uèlhs me demòran pas jamai secs quand soi la testimònia de moments esmovents. De còps se meton a plorar e m'avisi alara que soi esmoguda mentre que l'aviái pas remarcat.
auriái pogut pensar qu'èra una forma d'allergia. tè! aquò es interessant de o pensar aital. soi un monstre allergic als sentiments!!! NON aquò es una galejada. M'alègran de veire de films"sentimentals" e mai de ne legir d'istòrias, en fach es coma dintrèsse dins una bofiga confortabla. las lagremas ne son l'aiga bugadanta d'aqueste banh regenerator. La sentimentalitat me permet de tornar creire a l'umanitat, de me tornar convéncer que la vida val lo còp.

lo non- trabalh

Le travail c'est la santé me o cantavan la tanta per m'encoratjar a l'ajudar. Aquò èra quans èri pichòta... ara de còps que ia n'ai mon confle de trabalhar.
Quin interés? Trapi pas la tòca del trabalh.
A d'autres moments soi aquí a esperar que lo temps passe , siá sosqui siá bufi! Quin interés?
Soi alassada a l'idèa de començar de trabalhar.
Ne soi a cercar una justificacion a mon non-trabalh, es un cèucle viciós que soi dins una logica per faire res.
Utilizar aquesta energia per me metre al trabalh es pas encara possible.

Lo solelh

dempuèi qualques jorns lo jorn se lèva mai d'ora, es agradiu de veire lo solelh tre lo matin. Los scientifics dison que enleva la depression un pauc. Me disi que las flors devon sentir aquò quand espelisson, lo fach de sortir de quicòm e subretot aver l'impression de s'estirar e de prene tota la plaça que te cal. un pauc coma quand te desrevelhas e qu'estiras plan lo rastèl.

quand comenci aital la jornada, pòdi sorire. e vaquí que lo sorire fa parièr coma lo solelh pels autres. Lo mond son mens nervioses, te respondon en se metent al meteis ritme coma tu. doncas se sentisson ami calmes après. ai d'experiéncias de vendeires un pauc agressius e que sulcòp cambian de tonalitat. Aquò me fa plaser per eles.

Lo problèma es que ièu, vesi pas jamai mon sorire e doncas escapi a l'efièch!!

la tecnica

a! enfin la paraula m'es renduda. La tecnica a capitat de m'empachar de parlar. Sabi ben que ia totjorn de solucions mas per ièu la tèla a de causas que demòran foscas. Dempuèi tres jorns pòdi pas escriure!!!! Ara tot es coma cal, tant melhor.
Me fa pensar que l'utilizacion simpla de la maquina sufís pas, e cal saber un minimum del fonccionament per utilizar melhor.
Parièr coma l'autò, se petas una ròda val mai saupre la cambiar que d'esperar sul costat que qualqu'un s'arrestèsse per o faire.
Pr'aquò soi d'una generacion que m'an aprés a consomar e escampar quand marcha pas mai. pas besonh doncas, de coneisser un quicomet del fonccionament.
disi uèi qu'es pas possible perque cal totjorn saupre se despatolhar!

Es aquò que fa qu'es pas aisit per ièu de me trachar de las causas, perque dins mon mond devon pas tombar en pana, tot deu èsser perfièch, competent. Pas ges de desfauç. Vòli pas veire las causas que viran pas redond.

Lo pantais de las femnas

Faire de causas a l'ostal...lo pantais de femnas. ièu, soi una femna: çò que m'agrada es de pensar a quicòm e que siá fach, aital sens que me tafure. un còp de bròca de fada, es fach. Mon grand m'a dich un jorn" sas, aquí es dich! es fach!" per la deco es pensat! es fach!
e ben vos o disi, femnas que me legissetz es un pantais!!!
De mai se volem èsser egalas als òmes, aquestes trabalhs, los nos cal faire. Pas question de bròca fadòli, d'òli de coida e zo!!
Ai volgut cambiar la deco de la cosina, que l'irange fasiá tròp 70's, ai causit de vèrd e de ròse( me demandetz pas l'efiech l'ai pas encara acabat) amb lo paire e una amiga, nos a pres la jornada per un trabalh qu'es pas acabat. una jornada...ssa que s'esperlonga, que te creva, qu'as l'esquina que tira, qu'as pas aprofiechar de la calor extraordinària per lo periòd de l'an, ...
Una jornada negativa?
Non es pas possible, lo plàser de l'esfòrç, lo plaser de faire las causas desperièu, lo plaser de veire la resulta del trabalh( quicòm es fach saique!)... soi doncas fièra de ièu...
benlèu mas cresi que vòli contunhar de creire a las fadas...

lo mercat

Vaquí un endrech que m'i sentissi plan. Fau la virada de l'androna màger per la comparason dels preses.
Sovent remarqui las causas mas ne fau pas la sintèsi, aquò demòra dins lo domèni de la percepcion. Aqueste matin, un còp de mai: crompi un caulet frisat vèrd polit perque n'ai vist de pertot suls taulhièrs. Pas res mai. E t'ausissi pas qualqu'un dire " e ben los caulets son sortits, uèi". Verai que las setmanas passadas n'i aviá pas tant e fasián miseroses. Avián espelit de pertot.

Ensagi de i davalar pas tròp tard, per primièr trapar un endrech per parcar l'autò, puèi per crosar los matinièrs d'abans 10 oras ( il faut pas pousser mémé dans les orties) subretot que la mameta aimi mai la veire dins la carrièra!!!!

Los vendeires qu'aimi melhor son los ortalhièrs, los fromatgièrs e los peissonièrs. Aquí m'arresti per crompar. Mas n'ia dos autres que me fan bavar los de las olivas a totas las sauças, e de la carnsalada. Ne manjariái a me faire petar lo ventre, n'i auriá pas mai lo temps que tornèsse a l'ostal.

Fin finala subre-aimi passejar davant de causas que se manjan...

l'amor cada jorn

Ai "tastat" las doas possibilitats de biais de viure: soleta o acompanhada.
Es verai que tot lo mond regreta la "libertat" quand es empachat de faire çò que vòl al moment que vòl. Mai sovent es per una sortida amb los amics/amigas non-prevista. A-n-aqueste moment sentissem plan l'estaca amorosa, lo respiech que nos culpabiliza de decidir tot sol, quitament de sortir sens l'autre. Ausissetz ja la remarca: "e ièu, m'as pas res prepausat, pòdi pas venir, vau mancar quicòm" ( causissetz la responsa que vos conven).

Es verai que los solets regretan la "covivialitat"de qualqu'un que vos espera quand tornatz a l'ostal. L'autre que vos escota quand parlatz e que vos respond: l'escambi amorós que!
disetz" que fau solet, aimariái d'aver un amorós/amorosa"

fin finala desiram totjorn çò qu'avem pas tre que la situacion presenta nos pesa, o puslèu es contre l'interés momentanèl ( mot polit que m'agrada, existís?)
solet, acompanhat? mai important es de se trapar plan.

lecture

Ai trapat un biais de passar de temps sens m'ocupar de ièu!! pas d'esfòrç, cap de penibilitat, cap de problèma que se pòsca resòlver. Per ièu, lo paradís...euh...la serenitat.

LEGIR: un biais de demorar dins ma bofiga tranquilleta.las interrogacions dels autres son de bon considerar, me pesan pas. i pòdi soscar ne faire de comentaris radicals, de còps que ia. Tot es possible e explicable.Trapi de rasons per totes los comportaments, ges d'engatjament per ièu. Compreni tot, soi d'una toleréncia! de tria!

Aquí, d'oradas de tranquillitat, perduda dins los mots dels autres, las istòrias dels autres.
impression d'activitat, de perdre pas mon temps: soi a legir. La tèrra pòt virar. Participi pas tròp; mas ai una excusa de las bonas, la lecture t'apren de causas.

ecrire

Ecrire sur le web, expression possible. Pas de réponse pas d'attente et bien sûr pas de pression.
Personne ne m'a rien demandé. Je suis libre de parler, d'écrire long...court.
Vous êtes libre de ne pas lire, de lire, d'interrompre, de commenter, de vous taire, de répondre.
Des paroles en l'air, je le crois. Le vent les emportera, et elles auront un écho, tout petit soit il, quelque part. Chez toi?

la bofiga protectritz

I arribarai ben de naisser! Desquilharai los trabucs los uns après los autres. N'ia dins la vida vidanta.
èri dins una bofiga polida que pas res i me podiá tocar. Lo sorire es aisit, venent d'un endrech confortable. L'agach suau sus la vida dels autres, de bon far: soi pas concernida.
Basta que t'entresenhes pas sus ièu! me tòques pas! la distància es indefugible per servar ma bofiga perfiècha.
Ara n'ai pron d'èsser aquí dedins embarrada, voldriái sortir... mas cossí...soi pas aventurosa...soi pas e patin e cofin....

lo nonrés.

Un cabucèl que m'embarra dins lo nonrés.
glop, glop. Lo bolhiment de mai en mai gròs: enveja de lo butar, aqueste cabucèl. Mas, es pas de bon desquilhar. Me bati contra el, me bati contra ièu. Saique, lo teni plan esquichat aquí dessús.
Me batrai! Sautaràs cabucèl? Soi a estofar, vivi a l'estofat. Me cal alenar.
soi pas nascuda. Embarrada dins lo nonrés que soi!

L'inspiration

Ecrire pour qui? Pour vous , pour moi? pour personne. Une bouteille à la mer, la mer qui se charge de la donner à celui/celle qui s'avance sur le rivage et voudra bien lire. Lancer un SOS?
Je n'ai pas besoin d'être sauvée . je laisse sortir des mots, des phrases, des idées qui erraient là-dedans.
Elles montent des entrailles, je joue avec, je les retourne j'y réfléchis, je les mets en ordre.
Ouf, elles sont maîtrisées. Plus besoin de les coucher sur le papier, d'ailleurs c'est comme si c'était fait.
Elles retournent dans mes profondeurs. Je les ai déjà oubliées. Ces idées sont mortes. Pour quelqu'un qui ne veut pas mourir! Je meurs chaque seconde où les idées repartent. Envoyée dans le néant, volià où je suis.

l'estofat

aquesta energia, ièu la sentissi dedins. Sortiguèsse m'emportariá. Ont? vai t'en saupre, sabi pas.
Vòli pas morir, d'aquò ne soi segura. Emportada dins lo desconegut: una mòrt possible.
Alara, logic! serai pas emportada
Alara, logic! tuarai aquesta energia
per empachar un volcan de gisclar, lo cal tapar.
un tap, un cabucèl
VIURAI a l'ESTOFAT

lo rescontre

òu! sètz aquí? Aviái doblidat que i podiá aver qualqu'un. M'ausissetz, puslèu me legissetz: podetz faire de commentaris, sas, benlèu vos respondrai pas o benlèu que si.

Es coma dins la vida. Crosatz lo camin d'una persona. Setz a mand de vos arrestar, de còps estiratz la man per de dire de lo rescontrar, l'autre. Vos atira, al mens vos interessa.
Ges de responsa. L'autre passa. E mai s'arrestèsse seriá pas disponible: vòl parlar sonque d'el. Vos aculhís pr'amor qu'escotèsses çò qu'a de dire. Saique, vos o dirà tot, a son biais e subretot pas al vòstre. Es aital! Benlèu seretz decebuts, o alara suspreses, al melhor seretz interessats, vos agradarà de legir...

Alara plan venguda a vos, a tu que prenes de ton temps per escotar çò qu'ai d'exprimir.
al plaser de legir tos commentaris.

tourne-manège

ça tourne dans la tête, dans tous les sens. Des gros bouillons...mettre de l'ordre! Je sens une activité, une suractivité, trop d'activité.
Le volcan est en ébullition. Un volcan, ça tue, quand ça sort: l'eruption violente engloutit tout. La faute, à l'énergie qu'elle dégage.