Ièr de ser ai escotat Roland Pecout parlar de l'òbra de Max Roqueta. L'ai legida e tornada legida, alara pensavi de passar un moment longuet. E BEn non auriai degut faire fisança als tèxtes de Max Roqueta... E auriai degut fisar lo biais intelligent de Pecout de los presentar.
Foguèt un cabuç dins las frasas, los mots e lo ritme. d'emocions que èra un plàser de las tornar trapar. Pecout empleguèt tanben de mots polits, justes: un exemple parlèt de densitat e de sobrietat en luòc de tragedia, de beutat, de complexificitat.
Me soi regalada, lo public tanben que iavia pas de bruch pendent la conferéncia.
merce encara e aqueste matin ai enveja de legir encara los tèxtes.
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire