sembla aisit de parlar al mond, li sorire, galejar e subretot d'abordar pas de subjèctes tròp serioses perqu'engimbren pas de garolhas e mai pichòtas.
aital, totes te dison que sès simpatic(a)! la question es de saupre se te coneisson vertadièrament.
Vòli pas dire que la garolha es necessària, per tota relacion amicala o amorosa o de trabalh. ça que là, se cal dire las causas talas coma las pensam, de còps explicitar los actes que fasèm. l'autre compren pas totjorn l'objectiu que ia darrièr.
nos demanda tanben d'èsser capable de se pausar la question per saupre perque fasèm quicòm e de trapar la bona rason que de còps que ia, la responsa nos es defavorabla. Mòstra que s'enganam dins nòstras pensadas, dins nòstras accions. La fiertat personala , te pren aquò sul morre, fa pas tròp plàser....
es pas grèu, perque l'autra te trapa encara melhor d'aver lo coratge de reconeisser de causas aital. te fa melhor fisança quora li dises que sus un sicut tos limits son tocats e que bolegarà pas .
ièu trapi que aquò dona un sens a la vida... se parlar "pour de vrai"
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
1 commentaire:
Oc, es pas totstemps aisit de comunicar com cau. N'i a que parlan pas, demoran mes muts que las parets deu castèth de Vielhtrebuc. D'autes que parlan sonque tà diser pas arren. Sabi pas trop çò qu'ei miélher, finaument. L'enfer c'est les autres, disèva lo Jean-Paul. La bona comunicacion, qu'ei un pauc l'art de transformar aqueste in.hèrn en purgatòri, se non en un paradís.
Enregistrer un commentaire