la corala

cantar, fin finala ai decidit de i anar. i vau cada diluns de ser a la corala. enfin una que ia de mai vièlhs e de "joves" coma ièu!!!
bufar amb lo ventre, montar fins al sol dennaut qu'es pas aisit que justament ne demanda de buf sequenon me fau petar la còrda. Mèfi lo lendeman n'ai besonh per parlar al trabalh.
se pòt cantar de cançons dins aquesta corala cantan la "messe en ut " de mozart bondiu que i compreni pas grand causa, qu'es naut, qu'es crebant!

mas tres oradas a faire circular lo buf dins lo còs es agradiu......
alara uèi me soi entrainada amb lo cd que m'an balhat ailà, bo!!!!!!!! pòdi pas mai parlar apres ièu que I love charrar so much!!!!!!

ajuda

quand vòli ajudar qualqu'un ensagi de faire de causas a sa plaça per que recupere de temps per faire quicòm mai. Es un biais de faire. aquò pausa lo problèma que l'autre vei pas que fau un esfòrç. aquestas causas son a faire donc que siá l'un o l'autre.... fa pas res. çò qu'es plan es que son pas mai a faire. ièu, me trapi amb d'autras tacas que me revenon ara, que l'autre fa de mens en mens e ièu de mai en mai!!!

L'autre se'n va regularament e quora torna pensi que li farà plàser de trapar l'ostal netejat, recaptat.
finalament, l'autre torna dins un ostal preste a recebre de convidats e pensa qu'es considerat coma aquel que ven en visita. Mas es totjorn son ostal, remarca a votz nauta que ia de polsa endacòm. ièu o preni coma se foguèsse un repròchi.
resulta romegui de mai en mai, me preni per "cosette".

çò qu'ai comprés, e que trapi mai grèu es qu'es un biais de metre l'autre a l'escart e perque pas defòra. Se sentís coma un visitaire, qualqu'un de pas de l'ostal. A pas mai de plaça, es de mens en mens son ostal a el tanben. Tot çò que se voliá ajuda, facilitacion de la vida per l'autre fin finala engimbra un sentiment de rejet.
Lo camin me mena pas ont voliái!!!!!!!

Sandrine, Sabine 2 femnas de 40 ans.

per se sentir liura cal resistir a las demandas, es impensable de pensar que vivi per faire plàser a qualqu'un. vòli viure per ièu.
vos parlarai pas del rescontre d'arser que la resulta, e la sortida definitiva d'un jogaire adverse o dison tot. mas bon, podem bufar un pauc perque aurián pogut.... ssh pas de marrida lenga!

divendres a la tele an passat lo documentari que Sandrine Bonnaire faguèt per parlar de sa sòrre. Es malauta de la tèsta( psycho infantilité..una seguida qu'ai pas retenguda talament fa complicat) pòt pas viure soleta. La question de la realizatitz es lo ròtle de l'internament e las potingas que t'ensucan que te fan regressar puslèu que t'ajudar a melhorar la vida en aprenent un comportament acceptable dins la societat.
A trabalhat plan, pas de lagremas de l'espectator, d'intellectualitat, un rescontre respectuós per tot lo mond e mai pels educators que trabalhan dins aqquesta pichòta estructura. emocion retenguda e mai quand la sòrre Sabine plora de se tornar veire dins lo film de vacanças que faguèron fa un detzenat d'annadas. La garganta que se sarra, a pensar que de mond vivon de causas crudelas, que cal acceptar per poder viure.
per dormir aprés es un pauc complicat que te met dins un ambient particulier, que te fa pausar questions sul sens de la vida...

rugbí

tot lo mond esperava aqueste divendres de ser, trefosissiam davant la tele per mirar los jogaires portaires de la cultura del sud-oest( coma an dich)...... aquesta recuperada per frança se cresem lo discors del president de la republica! cultura d'argent , d'eficacitat, de rentabilitat
Donc i èri, ièu tanben, a tubar per las narras quand ai vist que las balas resquilhavan de las mans, que los argentins las raubavan, que trapavan pas las sortidas... enfin que èran una còla que mancavan tot. domatge!
l'interés del public tombarà....
l'espòrt es aquò, contrariament a una emission de telerealitat, la fin es totjorn una suspresa.

se parlar

sembla aisit de parlar al mond, li sorire, galejar e subretot d'abordar pas de subjèctes tròp serioses perqu'engimbren pas de garolhas e mai pichòtas.
aital, totes te dison que sès simpatic(a)! la question es de saupre se te coneisson vertadièrament.
Vòli pas dire que la garolha es necessària, per tota relacion amicala o amorosa o de trabalh. ça que là, se cal dire las causas talas coma las pensam, de còps explicitar los actes que fasèm. l'autre compren pas totjorn l'objectiu que ia darrièr.
nos demanda tanben d'èsser capable de se pausar la question per saupre perque fasèm quicòm e de trapar la bona rason que de còps que ia, la responsa nos es defavorabla. Mòstra que s'enganam dins nòstras pensadas, dins nòstras accions. La fiertat personala , te pren aquò sul morre, fa pas tròp plàser....
es pas grèu, perque l'autra te trapa encara melhor d'aver lo coratge de reconeisser de causas aital. te fa melhor fisança quora li dises que sus un sicut tos limits son tocats e que bolegarà pas .
ièu trapi que aquò dona un sens a la vida... se parlar "pour de vrai"

un vent du diable

aquò's lo títol d'un roman policièr de Arthur Upfield. Es interessant perque l'inspector es metis blanc e aborigen. Per resòlver los crimis li cal utilizar las competéncias "occidentalas" e l'apròchi aborigen de la natura. La capacitat d'escotar la natura, e mai de l'espepissar li permeton de trapar de causas qu'ajudan las deduccions.
Upfield a un biais de nos o faire partejar en nos explicant per que comprengam melhor, un biais tanben de discriure la natura, los paisatges desertics que nos mòstra que s'i passan de causas.....

serias d'enquistas interessantas que te pòdes pas pausar de lo legir.

de nòvas 2

fin de vacanças, volontat de las estirar encara un pauc, alara cal trapar d' enganas. aquí d'idèas n'ai plen: per exemple lo libre que debes acabar absoludament abans de dintrar, lo filme que te cal veire, los amics qu'as pas vistes dempuèi tant de temps....que te sabi mai...
alara èri ocuppada a faire tot aquò per me faire creire coma los enfants que las vacanças son pas encara acabada. o cresi? vai t'en saupre!!