...coma un soc

la lassièra me pausa question vertadièrament... me tomba dessús fisicament. d'un biais diferent:siá l'esquina me ten pas mai, siá las cambas me dòlon, siá los uèlhs prusisson de tant que me los cal barrar. Fan mai que parpelejar, los pòdi pas gardar dubèrts. un signe de mai qu'aviái pas remarcat ièu, mas que los autres me dison la cara que se tanca, pas cap de sonrire, fau las ussas.
Tot per me rendre desagradiva, perdi lo sens de l'umor e ai pas enveja de parlar.
Descripcion un pauc tecnica que me rassegura en dire que son pas de cracas. Solament las questions demòran que trapi aquò pas tròp normal. Pensi que ai pas de rasons valablas, que la canha que me pesa es un signe de fenhantisa, de fugida de trabalh.
Aquí l'analisi s'arresta. pòdi pas pensar mai luènh. Viri en redond sens trapar una idèa de sortida.
Vòli sortir d'aquò, coma....d'un biais fisic sufís pas que dormissi.....

lo ritme

lo ritme... nos va parlar de musica, super.
ben, non! lo ritme del sòm. Dempuèi qualques jorns soi crebada, o sabi perque pòdi pas bolegar nimai me levar. me mancava d'oradas de sòm ( es per aquò qu'ai pas escrich). La question se pausa per ièu regularament: ont trapar l'energia , perque dormir tant? cossí fan las autras? entre l'ostal, los enfants, lo trabalh, las sortidas, las passejadas, los amics, la lectura. ai pas lo temps per tot aquò! Fin finala es un problèma de temps e de tombar pas malauta. va piano, va sano!! oc! mas fa pas res.

alara!

dificultat d'escriure regularament. quina tòca? fidelizar los legeires? lo blog es per exprimir de pensadas mieunas pas per pescar de public. ai pas de bonas rasons...es aital

ont son las sabatas?

Per rencontrar lo mond, per faire çò que deves far te cal saber çò que pensas, çò que vòls dire: es a dire te cal abitar ton tèu. se de non as l'impression d'èsser treva e qu'es pas vertadièrament tu que los autres i parlan.
Pel moment es aquò que sentisses, enfin val mai dire que sentissi pas pus res, soi una maquina menada automaticament. soi a córrer après lo temps, que vesi que soi tardièra per tot, e que ai temps de res far. quitament de dormir pas que me desrevelhi la nuòch per doas oradas plenas.
ai agut lo temps (aquí òc!) de soscar.
Ai trapat qu'èri pas dins çò que soi a faire, dire, trabalhar. Soi preocupada d'un biais josterranh, que dins la jornada ai pas l'impression de i pensar, pel biais de viure a l'ostal, per la mòrt anonciada del papeta e lo biais de gerir dels autres, per lo vielhum, la malautiá.
aquò fa que l'esperit es a quicòm mai.
Fin finala, la soscadissa camina e mon trabalh fa la pauseta...

i a una expression per aquò: être à côté de ses pompes.
Baste que demòre drecha dins mas bòtas!!!!

identitat?

Un ministèri de l'identitat nacionala e de l'imigracion!!! Quana empega!! capiti pas de compréner çò que vòl dire.
La caldrà definir aquesta identitat, perque cresem d'aver la meteissa definicion... te cresi! o sabem que las valors, las cal interrogar regularament per saupre se convenon totjorn a la realitat...
A un moment que fasèm la crida dissabte! tomba plan ! que cal pas que dobliden d'apartenenças culturalas e linguisticas...
Quina idèa aqueste ministèri! val mai d'actes dins la realitat que non pas d'anóncias calugas teoricas per pescar un electorat...

Motiver

ai ja dich que, de còps ne fau de causas. çò que me fa i metre es lo"me cal". quand me pensi qu'ai pas la causida es aital se cal faire. Lo sens del dever sus que que siá, aquí pas ges de questions sus mon enveja, pas ges de trantalh i vau. Solide me manca de vam donca me cal rusar e lo faire montar d'un biais artificial e vaquí es partit! Anem! òc!.....

Aquò me creba perque me demanda dos còps mai d'energia, son de accions qu'a la fin de la jornada ne pòdi pas mai. ai los uèlhs que venon mai escurs sus la parpela del dejós, e compreni pas pus çò qu'ausissi.

es aital que fonccioni ,es aquò que vòli cambiar. me cal trapar un autre mejan de me botar un còp de pè al cuol... (solide que marcha pas perque fas pas beure un ase que vòl pas)

engatjament.

quand disi als amics que ai començat un blog, la remarca primièra:" arribas d'escriure regularament?"
dison lor suspresa de veire aquò, e dison lor dobte de me veire contunhar sul long tèrme.

Amb lo sorire, respondi que òc! sabon pas que tot çò qu'ai dins lo cap m'empacha de faire quicòm mai. Que vira talament que pensi sonque a-n-aquò.
Alara lo blog es un biais de o sortir de mon cap, de o faire legir als autres es benlèu pas mai a ièu.
Un jornal intim sufís pas, perque demòra desperièu, e me far cabuçar dins lo nonrés.
Avetz comprés que ne vòli naisser d'aqueste nonrés! ai pensat que lo blog m'ajudariá a o faire.

La pression

Ai decidit de faire tombar totes los trabucs que m'empachan de trabalhar coma voldriái. La perfeccion es una empacha gròssa, te lèva l'enveja de començar quicòm puèique serà pas jamai perfièch.
Pensi que me cal agradar a tot lo mond, que devon èsser contents de çò que fau e aital m'aimaràn( a la gròssa de segur). lo refús absolut de decebre los autres, aquò me fa dintrar dins de consideracions que s'acaban pas jamai.
çò mai complicat es qu' es pas dins la tòca de faire plàser a mon "ego", es pas dins una corsa a ausir los compliments dels autres per ièu, es realament per facilitar la vida dels autres, per los rendre mai "uroses".
Es aquí que me soi embarrada soleta dins una vision falsa dels rapòrts als autres, qu'espèran pas tant de ièu, qu'an pas besonh de ièu per capitar lor vida.
Pel trabalh, trabalhar ensèms es que cadun faga sa part pichona o mai gròssa, que la FAGA!!!

Al mens acceptèssi de m'engatjar pas, seriá mai simple: demorariái dins una bofiga. e basta!
Mas pòdi pas daissar faire de causas sens cap reaccion, i a de causas que podem pas acceptar dins nòstra vida. Baste qu'aquesta motivacion siá pron fòrta per me faire avançar!

sentimentalisme

Quand lo vent de nòrd bufa, m'asseca los pòts e tanben los uèlhs. Aquò me dòl, e subretot los uèlhs que pòrti de lentilhas. Ai trapat un biais!!!!

Lo uèlhs me demòran pas jamai secs quand soi la testimònia de moments esmovents. De còps se meton a plorar e m'avisi alara que soi esmoguda mentre que l'aviái pas remarcat.
auriái pogut pensar qu'èra una forma d'allergia. tè! aquò es interessant de o pensar aital. soi un monstre allergic als sentiments!!! NON aquò es una galejada. M'alègran de veire de films"sentimentals" e mai de ne legir d'istòrias, en fach es coma dintrèsse dins una bofiga confortabla. las lagremas ne son l'aiga bugadanta d'aqueste banh regenerator. La sentimentalitat me permet de tornar creire a l'umanitat, de me tornar convéncer que la vida val lo còp.

lo non- trabalh

Le travail c'est la santé me o cantavan la tanta per m'encoratjar a l'ajudar. Aquò èra quans èri pichòta... ara de còps que ia n'ai mon confle de trabalhar.
Quin interés? Trapi pas la tòca del trabalh.
A d'autres moments soi aquí a esperar que lo temps passe , siá sosqui siá bufi! Quin interés?
Soi alassada a l'idèa de començar de trabalhar.
Ne soi a cercar una justificacion a mon non-trabalh, es un cèucle viciós que soi dins una logica per faire res.
Utilizar aquesta energia per me metre al trabalh es pas encara possible.

Lo solelh

dempuèi qualques jorns lo jorn se lèva mai d'ora, es agradiu de veire lo solelh tre lo matin. Los scientifics dison que enleva la depression un pauc. Me disi que las flors devon sentir aquò quand espelisson, lo fach de sortir de quicòm e subretot aver l'impression de s'estirar e de prene tota la plaça que te cal. un pauc coma quand te desrevelhas e qu'estiras plan lo rastèl.

quand comenci aital la jornada, pòdi sorire. e vaquí que lo sorire fa parièr coma lo solelh pels autres. Lo mond son mens nervioses, te respondon en se metent al meteis ritme coma tu. doncas se sentisson ami calmes après. ai d'experiéncias de vendeires un pauc agressius e que sulcòp cambian de tonalitat. Aquò me fa plaser per eles.

Lo problèma es que ièu, vesi pas jamai mon sorire e doncas escapi a l'efièch!!

la tecnica

a! enfin la paraula m'es renduda. La tecnica a capitat de m'empachar de parlar. Sabi ben que ia totjorn de solucions mas per ièu la tèla a de causas que demòran foscas. Dempuèi tres jorns pòdi pas escriure!!!! Ara tot es coma cal, tant melhor.
Me fa pensar que l'utilizacion simpla de la maquina sufís pas, e cal saber un minimum del fonccionament per utilizar melhor.
Parièr coma l'autò, se petas una ròda val mai saupre la cambiar que d'esperar sul costat que qualqu'un s'arrestèsse per o faire.
Pr'aquò soi d'una generacion que m'an aprés a consomar e escampar quand marcha pas mai. pas besonh doncas, de coneisser un quicomet del fonccionament.
disi uèi qu'es pas possible perque cal totjorn saupre se despatolhar!

Es aquò que fa qu'es pas aisit per ièu de me trachar de las causas, perque dins mon mond devon pas tombar en pana, tot deu èsser perfièch, competent. Pas ges de desfauç. Vòli pas veire las causas que viran pas redond.

Lo pantais de las femnas

Faire de causas a l'ostal...lo pantais de femnas. ièu, soi una femna: çò que m'agrada es de pensar a quicòm e que siá fach, aital sens que me tafure. un còp de bròca de fada, es fach. Mon grand m'a dich un jorn" sas, aquí es dich! es fach!" per la deco es pensat! es fach!
e ben vos o disi, femnas que me legissetz es un pantais!!!
De mai se volem èsser egalas als òmes, aquestes trabalhs, los nos cal faire. Pas question de bròca fadòli, d'òli de coida e zo!!
Ai volgut cambiar la deco de la cosina, que l'irange fasiá tròp 70's, ai causit de vèrd e de ròse( me demandetz pas l'efiech l'ai pas encara acabat) amb lo paire e una amiga, nos a pres la jornada per un trabalh qu'es pas acabat. una jornada...ssa que s'esperlonga, que te creva, qu'as l'esquina que tira, qu'as pas aprofiechar de la calor extraordinària per lo periòd de l'an, ...
Una jornada negativa?
Non es pas possible, lo plàser de l'esfòrç, lo plaser de faire las causas desperièu, lo plaser de veire la resulta del trabalh( quicòm es fach saique!)... soi doncas fièra de ièu...
benlèu mas cresi que vòli contunhar de creire a las fadas...